woensdag 19 juni 2013

Rondje Voorne

Zondag 16-6-2013 liep ik Rondje Voorne.

Mijn 18e Ultra, tevens mijn eerste deelname aan een georganiseerde Ultraloop. Bij de finish stond mijn Garmin-teller op: 61,54 km in 7:09:13.

Hier is de link naar deze route/gegevens van mijn Garmin.

Officieel is de afstand 60,6?&nog-wat en deed ik er een paar seconden korter over.
Halverwege, in Hellevoetsluis, zijn 2 bruggen die op bepaalde tijden een aantal minuten (mogelijk zelfs 15 min. heb ik ergens gelezen) open gaan voor de (plezier)scheepvaart. Wel belangrijk om rekening mee te houden.

EVEN WAT VOORAF:
Begin augustus 2012 werd ik tijdens een kort loopje op de Wildersekade ineens ingehaald door Jelle Bolte, een ultraloper die na een paar jaar er tussenuit geweest te zijn het lopen weer had opgepakt. We liepen een tijdje met elkaar op en hielden daarna contact via Facebook. Maurice Koree, een vriend & collega van Jelle en ook ultraloper, sloot zich er bij aan. Af en toe kwamen we elkaar toevallig tijdens een loop(je) ergens in het Rodenrijs tegen maar het kwam er niet van iets gezamelijks in de buurt te plannen.
Toen Jelle op zijn FB-pagina schreef dat hij zich voor het Rondje Voorne had aangemeld dacht ik: "Ga ik ook doen, lopen we samen een stukkie op".
En zo is het gekomen.....

ENKELE OVERWEGINGEN EN PLANNING VOORAF
Vooraf had ik de boel zo goed mogelijk ingeschat en 2 plannen bedacht: een langzame en een snelle variant.

10.00 uur is de start.
Plan A, de langzame:
RunWalk (doe ik altijd op grote afstanden) en ga ik van start op 8,8 km/u.; (= 55 min. rennen op 9,3 km/u en 5 min wandelen/stilstaan met 5,5 km/u) .

De eerste brug (bij Hellevoetsluis over de sluis van het Kanaal door Voorne), na 30 km) gaat om 13.15 uur open. Met 8,8 per uur passeer ik die brug dan na ongeveer 3:24, dat is om 13.24 uur, als hij net weer dicht is (of bijna dicht gaat).

Als ik voor die brug opengaat er over heen wil zou ik minstens de eerste 30 km. 9,23 km/u moeten lopen, en dat gaat deze jongen het hele stuk (60 km) overziend niet trekken, vandaar kies ik ervoor om traag te beginnen.

Op deze manier denk ik de eerste 37 km (tot aan het strand) in ongeveer 4:15 - 4:20 te doen.
Het strand is 10 km. Daar denk ik 1:15 - 1:20 voor nodig te hebben.
Dan het laatste stuk van 13 km. in 1:35
Bij elkaar de hele 60 km in het gunstigste geval dus in 7:05 - 7:15, (maar er zou zo maar 'ineens' 20 minuten bij kunnen komen).

Bovenstaande inschatting is gebaseerd op mijn recentste 6uurs afstand: 54,25 km.( juli 2012) en de laatste ultraloop Berkel Haarlem: 56,5 km. in 6:54. (mei 2013).

Verder: plan B, de snelle variant, in geval het weer optimaal is (koel en niet te veel wind).
Dat houdt in: voor 13.15 uur de brug over (na max. 3:12 RunWalk), d.w.z. starten op minstens 9,4 km/u.
Na de bruggen wat rustiger aan doen en zien wat er na het strand nog over is om (weer) te 'versnellen'.
Verwachte (=gehoopte) finishtijd in dat geval 6:50 - 7:05.

DE FEITELIJKE DAG EN RUN.

Hier eerst alvast even de droge getalletjes van mijn Garmin:
Tussentijden/afstanden (volgens eigen Garmin) na:
1 uur: 9,72 km. (per uur: 9,72 km.)
2 uur: 19,35 km. (per uur: 9,63 km.)
3 uur: 28,62 km. (per uur: 9,27 km.)
4 uur: 37,00km. (per uur: 8,38 km.)
Bij 39 km. kramp op het strand.
5 uur: 44,51 km. (per uur: 7,51 km.)
6 uur: 52,04 km. (per uur: 7,53km.)
7 uur: 60,46 km. (per uur: 8,42 km.)
Weer kramp>wandelen
Finish: 61,54 km. in 7:09:13. Dat is 8,60 km/uur over de hele loop en best wel snel voor mijn doen op zo'n afstand.

Jelle, Maurice en ik hadden afgesproken elkaar voor de run bij te kletsen. Tevens werd ik a.h.w. rondgeleid en gingen we op de foto (door Renate, vriendin van Maurice, genomen). Jelle noemde een paar namen van lopers waarvan ik op dat moment alleen Willem Mutze kende doordat ik zijn naam via internet/blogposts/info ben tegen gekomen. Willem Mutze was van plan om zeven-en-een-half-uur over het Rondje te doen. "Bij hem blijven", dacht ik toen.

De start was om 10.00 uur.
Vanaf het begin liep ik bewust achteraan en bleef ik bij/in de buurt van de laatste lopers en was ik lange tijd de laatste, met de bezemwagen achter me. Het ging eigenlijk te snel voor mij, gezien mijn eerdere recente prestaties bij vergelijkbare afstanden. De enige reden dat ik erbij bleef was dat ik dan in gezelschap liep en wat aanspraak had. In m'n eentje zou ik nooit zo snel starten. Voor/bij me liepen Willem Mutze, Jos Akkermans, Filippos Chatzimichail, Ronald Willemsen.

Vanaf km. 20 ging het wat langzamer.
Willem Mutze (een zeer ervaren ultraloper) ging op snelwandelen over (10 km eerder dan hij gepland had en zou dat de rest van de loop (gepland) blijven doen) en ik wandelde een paar minuten met hem op. Maar hij kan zo snel snelwandelen dat het voor mij oncomfortabel was, dus ik ging weer in mijn eigen tempo lopen en liep geleidelijk van hem weg.

Jos Akkermans en Filippos Chatzimichail liepen strak in het zelfde (snelle) tempo door, dus raakte 'buiten beeld' en Cock Qualm, die lange tijd 'buiten beeld' was kwam in beeld doordat hij langzamer ging lopen.

Vanaf km 26,5 liep ik in de buurt van / had ik vooral veel gezelschap van Cock Qualm en Ronald Willemsen. We passeerden elkaar geregeld en liepen tot km. 51 soms een stuk(je) met elkaar op. Maar uiteindelijk doet ieder toch zijn eigen ding qua timing van rennen/lopen, snelwandelen, wandelen

Door de (voor mij iets te) snelle eerste 2 uur was ik wel om 13.09.30 uur over de brug over het kanaal bij Hellevoetsluis, 5 en 1/2 minuten voordat die open zou gaan.

Na Hellevoetsluis deed ik het rustiger aan en wandelde ik een minuut of 8-10 met Ronald Willemsen op. Hij is een geroutineerde ultraloper en herstellende van een blessure die op dat moment weer opspeelde.

Na 4 uur lopen ging ik het strand op. Bij km. 39 kreeg ik kramp in mijn linker bovenbeen, achter. Volgens mij kwam dat door de te snelle start en doordat het strand/zand wat moeizamer en zwaarder aanvoelde. Ik moest daardoor een aantal minuten rustig wandelen en daarna voorzichtig weer 'rennen'/joggen voor ik er weer zeker van was dat het beheersbaar was. Daarna ging het wel weer, afwisselend wandelen en lopen.

Na het strand, waar ik (km. 47,5) even op een bankje ging zitten om het zand uit mijn schoenen te doen, werd ik weer ingehaald door Cock Qualm.

Na km. 51 zag ik Cock Qualm niet meer (hij was nu echt achterop geraakt).

Bij Kruiningergors zat ik er behoorlijk doorheen: inmiddels ongeveer 6 uur (52 km.) op de been. Ik wilde op dat moment niet meer, was het behoorlijk beu. In het voorbijgaan aan Ronald Willemsen zei ik zoiets als:
"Eigenlijk wil ik niet meer, maar ja...". Hij had het zelfde, niet verwonderlijk.

Bij de verzorgingspost op km.55 liet ik Ronald Willemsen achter me doordat ik niet bleef staan maar doorliep omdat ik nog voldoende eten en drinken bij me had.

Na km. 56-57 ging het wel weer. De afstand die nog moest worden afgelegd was te overzien, en met de 'gewoon-rustig-doorgaan,-desnoods-wandelen-dan-kom-je-er-ook-wel-en-is-het-daarna-klaar'-mentaliteit kan je ver(der) komen, als 8,5 km/u ook niet meer lukt.

Zo'n kilometer voor de finish kreeg ik voor de 2e keer kramp in mijn linker bovenbeen, achter. Weer een paar minuten wandelen. Maar toch nog 'rennend' de finish over. Daar was nagenoeg niemand meer, behalve de mensen en vrijwilligers van de organisatie.

Met startnummer en naam genoemd schalde het door de luidsprekers dat ik was gefinisht! Nog nooit meegemaakt. Sensatie.
Bij de verzorgingspost werd me nog een kop warme bouillon aangeboden. Dat heb ik maar beleefd afgeslagen. Ik had dat al onderweg als zelf meegenomen drank gedronken. Een bak koffie, in de kantine, dat was wat ik wilde.
Terwijl iemand op mijn verzoek een foto van mij maakte met mijn eigen camera kwam Ronald Willemsen binnen.
Samen wandelden we naar richting kantine. Hij had zijn auto aan het begin van de parkeerplaats gezet om met de auto de paar honderd meter naar de kantine te rijden. Hij nodigde mij uit mee te rijden. Toen ik instapte schoot de kramp direct weer bijna in mijn benen. Dus ben ik snel uitgestapt en ging wandelend naar de kantine.

En tot mijn verrassing kwam ik daardoor Jelle en Maurice tegen die op dat moment huiswaarts gingen.
Even staan evalueren en toen weer ieder zijns weegs.

Resumerend en wat verdere overwegingen:
+ De verzorgingsposten waren een welkome manier om eten drinken aan te vullen; vooral water en bananen en een paar keer ontbijtkoek genomen.
+ De verkeersregelaars die op een aantal punten de auto's deden stoppen en ondertussen duimen omhoog en aanmoedigen. Wauw! Hier kom ik!, ook al loop ik in m'n eentje en met een noodgang van maar liefst 8,4 km/u de weg overstekend. Great!
+ De aanmoedigingen van medelopers en incidentele toeschouwers/mensen die je (met de fiets) passeren/tegemoet komen geven wel een extra kik.
- Helaas werd er dus niet de dingen die ik doorgaand eet/drink bij de verzorgingsposten aangeboden zodat ik de volgende keer toch nog veel/voldoende eigen dingen moet meenemen.
- Moeilijk om zelfbewust eigen juiste tempo aan te houden bij de start. Volgende keer de gezelligheid maar uitstellen tot het laatste deel van de loop(?), m.a.w. alleen lopen.

Na afloop had ik: 'n nieuwe ervaring, goed humeur, T-shirt met opdruk van de loop, spierpijn/stramheid, 2 blaren.

De dagen daarna had ik nog steeds last van een goed humeur, maar ook van mijn linker knie, achter-buiten, meer de pezen/spieraanhechting.
Dat wordt een wat langer hersteltijd met fietsen, wandelen en korte loopjes.

KORTOM: ZEER GESLAAGD EN VOOR HERHALING VATBAAR.

Hier is de link naar de uitslagen.

En als laatste: de link naar de foto's die ik onderweg maakte.

En als slideshow

Tot zo ver maar weer. Dank voor de aandacht.

2 opmerkingen:

  1. Hoi Wim,

    Bedankt voor je fraaie verslag.
    Je zal maar dagenlang last van een goed humeur hebben!

    Groet, Jelle.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi wim,
    Leuk je verslag zo te lezen in zonnig frankrijk. Goed gedaan broertje. En ik maar denken dat ik lijd met het klimmen in de Alpen.
    Groetjes
    Annemiek

    BeantwoordenVerwijderen